Gdy młody człowiek kończy liceum musi zadecydować o własnej przyszłości zawodowej. A taka istotna decyzja nie w każdym przypadku jest dobrze przemyślana: czasami jest to zwyczajny zbieg okoliczności, a niekiedy presja ze strony familii. Tymczasem w życiu powinno się robić to, co się rzeczywiście kocha. W wiążącym wyborze może pomóc test wykonany przez psychologa. A wybranym młodym ludziom wspomniany test psychologiczny zasugeruje, żeby w niedalekiej przyszłości zostali psychoterapeutami.
Źródło: flickr.com
Sukces w tym zawodzie gwarantuje pogodne usposobienie, uśmiech na obliczu oraz empatia, czyli jednym słowem dobre serce. Pogodne nastawienie do ludzi to jednak nie wszystko. Fantastyczny psychoterapeuta powinien ukończyć studia licencjackie na wydziale szanowanej uczelni. Po wypełnieniu wszelkich formalności można zacząć zarabiać na własny rachunek. Jednak absolwent tylko niekiedy otwiera prywatny biznes. Potrzebna jest nie tylko wiedza tycząca się prawideł, którymi rządzi człowiecza psychika, ale także doświadczenie zawodowe, a ono przychodzi razem z wiekiem. Młoda kobieta z dyplomem musi więc zacząć swoją karierę od praktyk, a dopiero później pomarzyć o swoim biznesie – .
Każdy psychoterapeuta powinien wykazać się nieprzeciętnymi umiejętnościami w prowadzeniu konwersacji, która pozostaje właściwie jedynym kluczem do sformułowania diagnozy. Kompetencje społeczne i zrozumienie w stosunku pacjenta to w tym zawodzie podstawa. Kiedy rozmowa w żaden sposób się nie klei, to należy zbudować przyjazną atmosferę, aby nakłonić daną osobę do dialogu oraz osobistych refleksji. A dodatkowo niezwykle przydatne są umiejętności błyskawicznego dostosowania się do rozmówcy, bo nie każdy petent ukończył uczelnię i nie każdy jest w stanie wysławiać się w erudycyjny sposób – .
Psychoterapia z osobami z zaburzeniami emocjonalnymi, a szczególnie z depresją, do prostych nie należy. Sama konwersacja rzecz jasna nie wystarczy. Odpowiadający za terapię dobry wrocławski psycholog powinien najpierw obmyślić jej plan, który prezentuje się osobie zainteresowanej, a w niektórych przypadkach również członkom najbliższej familii – tak sprawa się ma w przypadku niepełnoletnich. Kiedy prowadzone konwersacje nie przynoszą oczekiwanych wyników, to znak, że należy do terapii włączyć także środki farmakologiczne albo skierować pacjenta na konsultację do znajomego psychiatry, który poprowadzi dalsze leczenie.